Położenie: Północna część gminy
Kod pocztowy: 77-310
Powierzchnia sołectwa: 14,38 km2
Liczba mieszkańców: ok. 370
liczba mieszkańców zameldowanych na pobyt stały: 369
liczba mieszkańców zameldowanych na pobyt czasowy: 1
(stan na 28 marca 2023 r.)
W sołectwie:
- Świetlica wiejska
- Kościół
- OSP Słupia
- KGW Słupia
Sołtys: Barbara Lewińska
Zobacz składy osobowe rady sołeckiej: https://bip.debrzno.pl/190.html
Historia:
Wieś położona 6 km na północny wschód od Debrzna. W 1374 r. Wielki Mistrz Winrych von Kniprode nadał wsi przywilej lokacyjny oraz 100 włók na zagospodarowanie. Wieś nazwana Steynborn została zbudowana w układzie ulicowym. W roku 1382 r. z polecenia komtura człuchowskiego Konrada von Walrode wieś została wymierzona i podzielona: 13 włók nadliczbowych oddano gospodarzom, a w 1412 r. wieś otrzymała 6 włók z ziem należących do Zakonu. Po Pokoju Toruńskim w 1466 r. wieś powróciła do państwa polskiego i nosiła nazwę Sztenborn. W 1760 r. istniały dwa majątki sołeckie, które były w posiadaniu Michaela Otto i Balthasara Wegnera. Po 1772 r. Słupia (Steinborn) trafiła pod panowanie pruskie i przez kolejne 223 lata pozostawała w granicach państwa niemieckiego. W czasie II Wojny Światowej, Niemcy sprowadzili na przymusowe roboty 22 Polaków. Po wyzwoleniu, w latach 1945-1946 pierwsi osadnicy z centralnej i wschodniej Polski zajęli gospodarstwa opuszczone przez niemieckich mieszkańców. W roku 1947 nastąpiła druga fala zasiedlenia wsi, związana z akcją „Wisła”. W tym czasie do Słupi przybyło wiele rodzin z terenów południowo-wschodniej Polski i łącznie liczba mieszkańców w latach 1945-1947 wynosiła 120 osób. W 1970 r. na 1177 ha ziemi gospodarowało 565 mieszkańców. Ze względu na zabytkowe budowle stanowiące dziedzictwo kulturowe regionu Słupia objęta jest ścisłą ochroną konserwatorską. Bardzo cenny jest kościół z pierwszej połowy XVIII w., wyposażony w elementy charakterystyczne dla tej epoki. Przy kościele znajduje się dzwon, prawdopodobnie z XVI w. W 1997 r. wykopano pochodzący z 1925 r. pomnik, poświęcony mieszkańcom wsi, poległym w czasie I Wojny Światowej. Unikatowy obiekt został przeniesiony na teren dawnego cmentarza ewangelickiego i odnowiony w 2000 r. W chwili obecnej stanowi niezwykle cenną atrakcję historyczną wsi.
